این روزها حال خوشی ندارم نه از بابت کار و درگیریهای زندگی که به دلیل خبرهای نه چندان دلچسبی که از گوشه و کنار می رسد. ظاهرا قرار بر این است که دولت هارپر چهره زیبای کانادای صلح دوست را در جهان تغییر دهد. کانادایی که نامش یادآور تحمل و مدارا میان اقوام و مذاهب و نیز عدالت و صلح و آرامش جهانی بود به سرعت به سمت تبدیل شدن به یک کشور جنگ طلب و پرخاشجو در حرکت است. دولت هارپر آفتی است که به جان هویت کانادایی افتاده است که آخرین ثمره آن رای منفی به شناسایی فلسطین به عنوان عضو بدون حق رای سازمان ملل بود. متاسف شدم که کانادا در کنار تعداد معدودی از کشورها در مقابل ۱۷۹ کشور که حداقل ۱۳۹ تای آنها به این خواسته رای مثبت دادند قرار گرفت.
می دانم که اکثریت کانادایی های با این سیاستها مخالفند و سر و صدای زیادی هم در کانادا بر علیه هارپر ایجاد شده است. امید دارم در سال ۲۰۱۵ هارپر و حزب زیاده خواهش از قدرت خارج شوند اما نمی دانم تا آن زمان چه از کانادا باقی می ماند. یادش به خیر آقای ژان کرتین نخست وزیر کهنه کار لیبرال کانادا که برای مشارکت در جنگ با عراق به آمریکا نه گفت و تا پایان بر این نظر ایستاد. مرد بزرگی است و عمرش دراز باد.
برای ما مهاجرین و به خصوص ایرانیان سیاستهای این دولت در بعد داخلی البته اهمیت بیشتری دارد و روزی نیست که برای خوشآمد دیگران هارپر سودایی در سر نپروراند. ادامه ی نوشته
به اطلاع دوستان می رساند که پیک کنپارس روز دوشنبه هفته آینده به منظور مراجعه به سفارت کانادا در ترکیه به آنکارا می رود.
دوستان می توانند تا پایان وقت اداری روز پنجشنبه دوم آذر ماه ۱۳۹۱ برای استفاده از خدمات پیک کنپارس به دفتر ما در تهران مراجعه کنند.
برای اطلاع بیشتر با شماره تلفن ۲۲۰۲۵۰۸۴ تماس بگیرید.
اگر علاقمند به اتومبیلهای قدیمی هستید حتما از این یکی خوشتان خواهد آمد. یک بنز دیزل ۱۹۷۵ در یک روز زیبای پاییزی؛ در خیابان شربروک مونترآل؛ در نزدیکی دفتر کنپارس و البته به طور شگفت انگیزی تر و تمیز
چندی پیش قول داده بودم آماری را در مورد شاکیان اعلام کنم که امروز فرصت اینکار دست داد:
از مجموع ۲۷۰ نفری که از سوی اداره مهاجرت به عنوان قبول شدگان لیست شاکیان اعلام شده بودند تا امروز ۵۱ نفر مدیکال و یا ویزا دریافت کرده اند.
این عکس را دیروز در راه برگشت به خانه گرفتم.
همان پراید خودمان است که در ایران به دلیل ایمنی پایین آن و تلفات زیاد در تصادفات ارابه مرگ هم نامیده می شود. اینکه چقدر این وضعیت به رانندگی بد ما بر می گردد و چقدر پراید مقصر است را نمی دانم ولی می دانم که برخی از رانندگان ما با ایمن ترین اتومبیلها هم برای جان دیگران خطرسازند هر چند خود سالم بمانند. رعایت قانون در خیابانهای ایران به جک با مزه ای تبدیل شده و گاه نقض قانون یک هنجار پذیرفته شده است. این را دوستانی که برای دیدن عزیزان از خارج به ایران می روند و خدای نکرده قصد رانندگی دارند بهتر متوجه می شوند.
اما این خودرو اگرچه همان پراید ماست ولی نامش پراید نیست و در واقع FORD FIESTA است. این ماشین از تولیدات دهه ۸۰ کارخانه فورد آمریکاست که آن را به شرکت کره ای KIA فروخته اند و این کارخانه کره ای هم بعدها آنرا به ایران داده است. می گویند البته در آستانه ورشکستگی ما به دادشان رسیده ایم اما چقدر درست است این داستان نمی دانم. ادامه ی نوشته
روز چهارشنبه یا همان روز هالوین از ساعت ۱۲ تا حدود ۴ بعد از ظهر در هتل ماریوت فرودگاه مونترآل نشست سالانه و یا همان Annual Meeting سازمان متبوع ICCRC برگزار شد.
بعد از ظهر خوبی بود و گپی با برخی از همکاران زدیم.
ادامه ی نوشته
امروز پدیده جدیدی رخ داد. همسر یکی از موکلین متقاضی نیروی متخصص فدرال برای مصاحبه به آنکارا دعوت شده است. هنوز روشن نیست که این رویه جدیدی است که در پیش گرفته اند و یا تنها یک مورد استثنایی بوده است. روزهای آینده روشن خواهد کرد.
باز هم امروز پس از مدتی ایستایی مدیکال برای متقاضیان ۳۸ گانه دریافت شد که امیدوارم این روند ادامه یابد و سرعت بیشتری هم بگیرد.
دوستانی در مورد طوفان در مونترآل پرسیده بودند. خبر چندانی نبود باد شدیدی می وزید ولی خرابی در مونترآل بار نیاورده است البته تعدادی درخت شکسته است و بخشهایی نیز بی برق شده بودند.
روز بعد یعنی دیروز اما هوا به طور خیره کننده ای خوب بود بسیار لطیف و حدود ۱۵ درجه بالای صفر این هم عکسش که سیاه و سفید گرفته شده
پاییز مونترآل کوتاه است ولی زیبایی خیره کننده ای دارد عکس زیر را دیروز صبح در راه رفتن به شرکت گرفته ام
