هارپر به کجا می رود
این روزها حال خوشی ندارم نه از بابت کار و درگیریهای زندگی که به دلیل خبرهای نه چندان دلچسبی که از گوشه و کنار می رسد. ظاهرا قرار بر این است که دولت هارپر چهره زیبای کانادای صلح دوست را در جهان تغییر دهد. کانادایی که نامش یادآور تحمل و مدارا میان اقوام و مذاهب و نیز عدالت و صلح و آرامش جهانی بود به سرعت به سمت تبدیل شدن به یک کشور جنگ طلب و پرخاشجو در حرکت است. دولت هارپر آفتی است که به جان هویت کانادایی افتاده است که آخرین ثمره آن رای منفی به شناسایی فلسطین به عنوان عضو بدون حق رای سازمان ملل بود. متاسف شدم که کانادا در کنار تعداد معدودی از کشورها در مقابل ۱۷۹ کشور که حداقل ۱۳۹ تای آنها به این خواسته رای مثبت دادند قرار گرفت.
می دانم که اکثریت کانادایی های با این سیاستها مخالفند و سر و صدای زیادی هم در کانادا بر علیه هارپر ایجاد شده است. امید دارم در سال ۲۰۱۵ هارپر و حزب زیاده خواهش از قدرت خارج شوند اما نمی دانم تا آن زمان چه از کانادا باقی می ماند. یادش به خیر آقای ژان کرتین نخست وزیر کهنه کار لیبرال کانادا که برای مشارکت در جنگ با عراق به آمریکا نه گفت و تا پایان بر این نظر ایستاد. مرد بزرگی است و عمرش دراز باد.
برای ما مهاجرین و به خصوص ایرانیان سیاستهای این دولت در بعد داخلی البته اهمیت بیشتری دارد و روزی نیست که برای خوشآمد دیگران هارپر سودایی در سر نپروراند. ادامه ی نوشته
