این هم نسخه انگلیسی پست کانادایی که دیگر نیست
Ali Mokhtari
I used to know a country which was well-known for being peaceable. Unlike its southern neighbour, this country was not looking for reasons to quarrel and fight with other countries. It was not surprising that it was a safe land for war refugees; those who were looking for a safe shelter and a peaceful life in a corner of the world far away from the sufferings and pains of their homeland. By this country, I mean Canada — a country that does not exist anymore; a Canada which did not accompany its southern neighbour, the ever-ready-to-fight Yankees, in invading overseas; a Canada whose envoys were the ambassadors of peace and friendship all over the world; a Canada that had a reasonable, logical relationship with the rest of the world and avoided any extremism and interference in regional crises. That was why its subjects were popular worldwide, and why the subjects of its southern neighbor used its flag on their belongings in their overseas trips so that the Canadian popularity kept any harm from them.
This Canada, which does not exist anymore, was concerned about its reputation in the world, worried about the environment and what greedy opportunists do to it, and a pioneer in regional and global activities to preserve the environment. It did not have any enemies, so it did not have to have bombs and rockets, or a costly army, or to spend millions of dollars from the pockets of its hard working people on aircrafts which exist only on paper ادامه ی نوشته
همانگونه که می دانید پرونده ۵۶ متقاضی سرمایه گذاری کبک که به روند طولانی رسیدگی در مرحله فدرال معترض بودند و در دادگاه فدرال علیه وزیر طرح دعوا کردند در مرحله نخست موفق بود و قاضی شکایت را وارد دانسته است در این مورد پیش از این مفصل نوشته ام و فراخوانی هم برای پیوستن به آن دادیم که خوشبختانه تعداد بیشتر شد.
قرار است رسیدگی نهایی روز ۲۷ فوریه در دادگاه فدرال در شهر مونترآل انجام شود. شانس موفقیت پرونده با توجه به محتوای منطقی و دقیق آن بسیار زیاد است. در صورت موفقیت دادگاه مهلت معینی را برای نهایی شدن پرونده های شاکیان این گروه تعیین خواهد کرد و وزیر موظف خواهد بود ظرف این مدت پرونده این افراد را نهایی کند.
سمینار دو روزه ما در تهران برگزار خواهد شد. شرکت در این سمینار را برای آنها که در آینده نزدیک راهی کانادا هستندتوصیه می کنم. سمینار در روز نخست به موضوع شروع و ادامه زندگی می پردازد و در روز دوم موضوع اشتغال و کاریابی را مورد توجه قرار می دهد. سه کارشناس با تجربه هم از کانادا برای سمینار به ایران می آیند و فرصت خوبی است برای استفاده از تجربیات آنها.
موضوعات مورد بحث سمینار برای مخاطبین این وبلاگ قطعا جذاب است. تخفیف ویژه ای هم برای موکلین در نظر گرفته شده است. جزییات بیشتر را در سایت کنپارس اعلام خواهیم کرد.
تاریخ برگزاری اول و دوم اسفند ۹۲
مسابقه هفت سین ما برای پنجمین سال همزمان با نوروز ۹۳ برگزار می شود. به زودی شرایط شرکت در مسابقه و نیز جوایز از طریق وب سایت این مسابقه به اطلاع شما خواهد رسید. این مسابقه بخشی از برنامه های فرهنگی گروه رسانه ای پرنیان است که با حمایت کنپارس انجام می شود.
این متنی است که برای انتشار در پرنیان ۱۹ نوشته ام. با توجه به حضور نخست وزیر کانادا در اسراییل مناسب دیدم در اینجا منتشر شود.
زمانی کشوری را می شناختم که به صلح دوستی شهره بود. این کشور درست بر خلاف همسایه جنوبی اش سودای درگیری و جنگ با دیگران در سر نداشت سهل است که سرزمین امنی برای آسیب دیدگان جنگ بود برای همه آنها که گوشه امنی می خواستند و زندگی آرامی در گوشه ای از دنیا به دور از رنج سرزمین مادری. کانادا را می گویم. کانادایی که دیگر نیست. کانادایی که در لشکرکشی همسایه جنوبی به آن سوی آبها با جنگ طلبان آمریکایی همراهی نکرد. کانادایی که فرستاده هایش در نقاط مختلف دنیا سفیر صلح و دوستی بودند. کانادایی که با همه کشورهای جهان رابطه ای معقول و منطقی داشت و از افراطی گری و دخالت در بحرانهای منطقه ای دور بود تا آنجا که اتباع آن محبوب جهانیان بودند و اتباع همسایه جنوبی در سفرهای آن سوی آبها پرچمش را بر هر چه داشتند نصب می کردند تا محبوبیت کانادایی آنها را از هر گزندی دور بدارد.
دولت کانادایی که دیگر نیست نگران چهره کشورش در جهان بود، برای محیط زیست نگران بود و در فعالیتهای منطقه ای و جهانی برای حفظ محیط زیست پیشتاز بود. دشمن نداشت پس لازم نبود بمب و موشک انبار کند و ارتشی پر خرج تدارک ببیند.
هجدهمین شماره پرنیان منتشر شده است و در دسترس علاقمندان است. شما علاوه بر اینکه می توانید نشریه را اینجا آنلاین بخوانید می توانید با دانلود اپلیکیشنهای اپل و آندروید آنرا روی تلفنهای دستی خود داشته باشید.
مقاله ای در سایت پارس کانادا نوشته ام که توصیه می کنم اینجا بخوانید
دوستی نوشته است:
اینجانب از موکلین حضرتعالی در مهرماه سال جاری موفق به کسب ویزای مهاجرت به کانادا از طریق نیروهای متخصص فدرال گردیدم و تصمیم دارم در اردیبهشت ماه سال اینده به کانادا مهاجرت و در ونکوور ساکن شوم. از آنجائیکه در حاضر ساکن شیراز هستم، راحت ترین روش برای سفر به کانادا پرواز از شیراز با هواپیمای قطر ایرلاین است. این پرواز از شیراز به دوحه و از دوحه به مونترال پرواز داشته و پس از فرود در مونترال میتوان با پرواز ایرکانادا از مونترال به ونکوور پرواز نمود.
سؤال این است که من باید حتما در مونترال ( اولین جایی در کانادا که ورود پیدا می کنم) مدارک لندینگ را به افسر نشان دهم یا میتوانم این امر را به فرودگاه ونکوور( شهری که میخواهم در آن ساکن شوم) موکول کنم چرا که از یک طرف بین پرواز قطری و پرواز ایر کانادا زمان زیادی نیست و از طرف دیگر در ونکوور در صورت نیاز به دسترسی به افسر مهاجرت سهل تر و اسانتر است. اینجانب تمایل به ارائه مدارک در فرودگاه ونکوور دارم.لطفا من را راهنمایی فرمایید.
و اما پاسخ: ادامه ی نوشته
قرار بود از روز دوم ژانویه برنامه نیروی متخصص بین المللی ساسکاچوان آغاز به کار کند و به صورت آنلاین درخواست متقاضیان را بپذیرد. مجموعه ما تمام همت خود را به کار گرفت تا درخواست متقاضیان را آماده ثبت کند. با همه مشکلات پرونده ها آماده ثبت شد و کادر دفتر مونترآل روز نخست سال ۲۰۱۴ خود را به دفتر رسانده اند و مشغول آماده سازی پرونده ها برای وارد کردن به سیستم شدند. همه منتظر ۱۲ شب به وقت ساسکاچوان بودند و باز شدن سایت برای دریافت آنلاین پرونده در آغازین ساعت روز دوم ژانویه.
ساعت از ۱۲ گذشت و سایت باز نشد ۴ نفر از کادر مونترآل و ۵ نفر از کادر تهران در ارتباط مداوم تمام شب را بیدار ماندند و هر چند دقیقه یکبار سایت را چک کردند. اما پیام همان بود و به محض کلیک بر لینک apply online پیام خارج بودن سرور از سرویس اعلام می شد. این حکایت تا ساعت ۱۱ صبح به وقت ساسکاچوان ادامه داشت. لینک سرانجام جواب داد اما با ورود اولین اطلاعات و کلیک بر دکمه enter باز سرور به کما می رفت.
ساسکاچوان در سایت اداره مهاجرت خود اعلام کرده است که سایت ایراد دارد و مشکل رفع می شود ولی تا این لحظه که برای شما می نویسم مشکل حل نشده است و همچنان کادر دفتر مونترآل که الان ۲۶ ساعت است سر کار خود بدون استراحت حاضر بوده اند منتظر رفع مشکل سایت هستند. بر خود لازم می دانم از همراهی همه همکارانم در این ماجرا تشکر کنم به خصوص از آقای توتونچی و خانم ها فروغی و سرحدی در مونترآل و خانمها امیریان، باقری، معالی، شریف، عنابستانی، پارسان و ابدی در تهران. ادامه ی نوشته
صفحه فیسبوک من در این نشانی راه اندازی شد و از این پس تلاش می کنم نوشته های پراکنده ام را در فیسبوک هم منتشر کنم. البته پیش از این هم صفحه فیسبوک پرنیان و نیز صفحه فیسبوک پارس کانادا برقرار بود که خوشحال می شوم تشریف ببرید و هر سه را لایک کنید.
