هنوز به کامنتها نرسیده ام و تمام دیروز و امروز صرف آخرین بررسیها و دادن آخرین توصیه ها به خانم کاترینا برای حضور در دادگاه فردا شد. همه تلاشمان را کردیم و تصور می کنم هر آنچه مدارک قابل ارایه بود در اختیار داریم. اطمینان دارم فردا کاترینا تمام تلاش خود را خواهد کرد. البته اداره مهاجرت همه تلاش خود را خواهد کرد که ما رای نگیریم چون در صورت موفقیت ما؛ پرونده های بسیاری سرنوشت دیگری می یابند.
برای پیروزی در دادگاه فردا دعا می کنم شما هم …..
با مروری بر ایمیلهای رسیده بیش از ۱۰ مورد سوال بالا را مطرح کرده اند که نشان می دهد دغدغه بسیاری از دوستان است.
قبل از هر چیز نظر شخصی خودم را مطرح کنم که اساسا با شروع به تحصیل بلافاصله بعد از ورود به کانادا مخالفم و در مقالات قبلی هم در سایت و وبلاگ در این مورد نوشته ام. کسی که مایل است در کانادا زندگی و کار کند تا آشنایی کافی با بازار کار خود و نیز الزامات آن نداشته باشد نمی تواند تصمیم درستی در مورد نوع تحصیل شامل رشته و مقطعی که باید در آن درس بخواند بگیرد و تصمیمات غلط در این زمینه باعث از دست رفتن فرصت و پول او خواهد شد. به خصوص در مورد کسانی که چشم بسته تلاش می کنند وارد دوره دکتری شوند این اشتباه بزرگتری است.
و اما پاسخ به سوال …….
یک قاعده کلی در مقررات مربوط به دریافت ویزای کانادا از هر نوع وجود دارد و آن اینکه باید درخواست شما برای هر نوع ویزا با نیت واقعی شما منطبق باشد مثلا کسی که قصد اقامت دایم دارد نباید درخواست ویزای موقت مانند ویزای دانشجویی کند و کسی که قصد ادامه تحصیل در کانادا را دارد ولی نمی خواهد آنجا برای کار بماند نباید درخواست ویزای اقامت دایم کند.
دانستن این قاعده به بسیاری از ابهامات پاسخ می دهد و گاه رد شدن درخواست ویزاهای موقت را توضیح می دهد.
حال شخصی درخواست اقامت دایم داشته است و پرونده در جریانی دارد. این فرد مایل است در کانادا زندگی و کار کند و قصد واقعی او هم همین است. در این میان به تصور اینکه می تواند وقت خود کمتر تلف کند تصمیم می گیرد از دانشگاهی در کانادا درخواست پذیرش کند و با دریافت آن به سفارت برای دریافت ویزای دانشجویی مراجعه می کند. وضع این فرد چیست؟ این دو درخواست چه اثری بر یکدیگر دارند؟ ادامه ی نوشته
بعد از ۲۰ روز دوری از دفتر کار در مونترآل و در یک روز بارانی بازگشتم. با وجود اینکه در طول سفر هم تلاش کردم به همه ایمیلها و کامنتهای رسیده پاسخ گویم اما اکنون بیش از ۴۰۰ ایمیل و ۱۰۰ کامنت منتظر پاسخ دارم که تلاش می کنم ظرف دو روز آینده به همه آنها پاسخ دهم.
بر اساس رویه همیشگی از نامه ها و کامنتهای قدیمی تر شروع می کنم.
از صبوری شما ممنونم
به دنبال تاخیر چند هفته ای در آپدیت صفحه نامه های رسیده سایت کنپارس از دیروز این صفحه به روز شد و اطلاعات تا ۲۴ مارس وارد شد. از فردا تا آخر هفته نیز اطلاعات هفته های بعد اضافه خواهد شد.
مسافر یکی از پروازهای خارجی یکی از شرکتهای هواپیمایی وطنی بودم. نشریه ای که از سوی آن شرکت تهیه شده بود را در جیب صندلی جلویی دیدم. آگهی های زیادی در آن دیدم ولی روی یک آگهی میخکوب شدم. شرکت بی نام و نشانی یک آگهی بلند بالا داده بود و در آن مدعی شده بود که سوابق کاری افراد را به مدرک تحصیلی تبدیل کرده و از دانشگاه های معتبر آمریکا لیسانس و فوق لیساس و دکترا به این افراد تقدیم می کند.
در ادامه این آگهی آمده بود که افراد می توانند از این مدارک برای کار در خارج از کشور؛ تحصیل و مهاجرت استفاده کنند!!!!!!!! ادامه ی نوشته
امروز دو نفر از دوستان در وبلاگ کامنت گذاشتند و اعلام کردند که ار گروه ۳۸ گانه بوده اند و مدیکال دریافت کرده اند. پرونده آنها مربوط به مارس ۲۰۰۹ بوده است. به نظر می رسد باید منتظر خبرهای خوب باشیم
یکی از افتخارات من این است که بخشی از وقت خود را صرف پاسخگویی به سوالات افراد می کنم و تلاش می کنم تا حد امکان در این وبلاگ و نیز ایمیل پاسخگوی دوستان باشم. منتی هم بر کسی ندارم و انتظار تشکر و قدر دانی هم ندارم. اما گاه امکان پاسخگویی سریع و به موقع از من سلب می شود و برای مدتی شرمنده عزیزان می شوم.
دوستانی که ما را مورد لطف قرار می دهند و سوالات را مطرح می کنند حداقل دو دسته اند و در این شرایط برخوردهای مختلفی با موضوع می کنند.
گروه اول که شامل بیش از ۹۰ درصد مراجعه کنندگان وبلاگ و ارسال کنندگان ایمیل است می دانند که مسوولیت اصلی بنده رسیدگی به امور جاری موکلین و ایفای وظایفی است که به عنوان وکیل برعهده دارم و پاسخگویی به سوالات که گاه تا ۳ ساعت از وقت مرا می گیرد وظیفه اصلی من نیست و انجام آن تنها برای کمک به هموطنان و در راستای انجام وظیفه ای اخلاقی است.
این دوستان خوشبختانه صبوری می کنند و ضمن ارسال پیامهای محبت آمیز گاه پیگیر پاسخی می شوند که انتظار داشته اند زودتر دریافت کنند. ادامه ی نوشته
امروز به محض اینکه به دفتر آمدم و ایمیلم را باز کردم با تعداد قابل توجهی ایمیل حاوی خبرهای خوب مواجه شدم. از آنجا که حداقل دو نفر از همکاران دفتر مونترآل در مرخصی هستند و نمی توانیم این هفته صفحه نامه ها را در سایت به روز کنیم ترجیح دادم اشاره ای گذرا داشته باشم به آنچه امروز رسید:
۱- یک پرونده به ناحق رد شده سیدنی که مورد اعتراض قرار گرفته بود قبولی گرفت. اتفاق نادری است که CIO زیر بار برود و نظرش را عوض کند ولی اتفاق افتاد. برای آن موکل خیلی خوشحال شدم
ادامه ی نوشته
تماسهای زیادی را دریافت کرده ام از موکلین و غیر موکلین که مدتهاست منتظر هستند نامه درخواست ارسال پاسپورت را از اداره مهاجرت دریافت کنند. برخی از این دوستان مدیکال خود را از دمشق دریافت کرده اند و در فاصله انجام مدیکال و دریافت نامه ارسال پاسپورت سفارت کانادا در دمشق تعطیل شده است و پرونده ها به آنکارا رفته است و این دوستان تاخیر قابل ملاحظه ای را تجربه می کنند. در حالت عادی زمان انتظار بین ۴۵ روز تا ۳ ماه بود ولی اکنون افرادی هستند که ماه ششم انتظار را سپری می کنند.
در مورد پرونده های ورشو نیز وضع به همین ترتیب شده است و زمان زیادی به مدت انتظار عادی اضفه شده است و برخی از این افراد هم ۶ ماه است منتظرند.
هر یک از این عزیزان به دلیل بی خبری از دیگر افراد تصور می کنند که چه بسا پرونده آنها مشکلی دارد که طولانی شده است و روز به روز نگران تر می شوند و این نگرانی و انتظار فشاری را هم به مجموعه ما وارد می کند از جهت پاسخگویی به سوالات تکراری تلفنی و ……
اما پاسخ: ادامه ی نوشته
مطلبی را در سایت منتشر کردم در مورد توافق انجام شده با اداره مهاجرت در خصوص پرونده مورد اشاره که می توانید اینجا بخوانید
