کانادایی که دیگر نیست
۱ بهمن ۱۳۹۲
۴۹ دیدگاه
این متنی است که برای انتشار در پرنیان ۱۹ نوشته ام. با توجه به حضور نخست وزیر کانادا در اسراییل مناسب دیدم در اینجا منتشر شود.
زمانی کشوری را می شناختم که به صلح دوستی شهره بود. این کشور درست بر خلاف همسایه جنوبی اش سودای درگیری و جنگ با دیگران در سر نداشت سهل است که سرزمین امنی برای آسیب دیدگان جنگ بود برای همه آنها که گوشه امنی می خواستند و زندگی آرامی در گوشه ای از دنیا به دور از رنج سرزمین مادری. کانادا را می گویم. کانادایی که دیگر نیست. کانادایی که در لشکرکشی همسایه جنوبی به آن سوی آبها با جنگ طلبان آمریکایی همراهی نکرد. کانادایی که فرستاده هایش در نقاط مختلف دنیا سفیر صلح و دوستی بودند. کانادایی که با همه کشورهای جهان رابطه ای معقول و منطقی داشت و از افراطی گری و دخالت در بحرانهای منطقه ای دور بود تا آنجا که اتباع آن محبوب جهانیان بودند و اتباع همسایه جنوبی در سفرهای آن سوی آبها پرچمش را بر هر چه داشتند نصب می کردند تا محبوبیت کانادایی آنها را از هر گزندی دور بدارد.
دولت کانادایی که دیگر نیست نگران چهره کشورش در جهان بود، برای محیط زیست نگران بود و در فعالیتهای منطقه ای و جهانی برای حفظ محیط زیست پیشتاز بود. دشمن نداشت پس لازم نبود بمب و موشک انبار کند و ارتشی پر خرج تدارک ببیند.
