مهاجرت آگاهانه و موفق Successful and Smart Immigration

امروز سی ام دسامبر است و تقریبا آخرین روز کاری سال ۲۰۱۴ و این یعنی تنها یک روز مانده به بسته شدن سیستم فعلی دریافت پرونده نیروی متخصص فدرال به صورت مستقیم از سوی دفتر سیدنی موسوم به CIO و بسته شدن فصلی دیگر در تاریخ مهاجرت به کانادا.

از اول ژانویه قرار است پرونده متقاضیانی بررسی شود که وارد سیستم EE شده و دعوتنامه اقدام از سوی دولت  فدرال به شرحی که پیش از این نوشته ام دریافت می کنند.

از روزهای اولیه ماه دسامبر فشار کار در این حوزه افزایش یافت و با دریافت هفتگی پرونده ها از تهران و بررسی فوری و اعمال تغییرات لازم در مونترال با پست سفارشی به دفتر اداره مهاجرت در سیدنی فرستاده می شد. از آنجا که ارسال پرونده ها نیازمند دریافت ارزیابی مدرک تحصیلی و نیز نتیجه آزمون آیلتس بود امکان ارسال برخی از آنها تا دریافت این مدارک ممکن نبود. طرفه آنکه تعداد قابل توجهی از متقاضیان نتایج خود را بین ۲۲ تا ۲۶ دسامبر دریافت کردند و پرونده آنها در دقیقه نود آماده شد به گونه ای که به هیچوجه امکان پست آنها و تضمین رسیدن آنها تا قبل از سال جدید نبود.

فرودگاه مونترآل

تیم کنپارس در دفتر تهران با برنامه ریزی دقیق و کار شبانه روزی کارکنان موفق شد علاوه بر جمع آوری دقیق مدارک و آماده سازی پرونده ها با استفاده از لطف دوستانی که ویزا گرفته بودند و راهی مونترآل بودند دو بسته بزرگ پرونده ها را جمعه شب گذشته به مونترآل بفرستد. دوستان همکار در مونترآل نیز با وجود اینکه فضا فضای تعطیلات و کریسمس بود با کار شبانه روزی پرونده های رسیده را نهایی کردند. پرونده ها تا ساعت ۵ بعد از ظهر روز ۲۹ دسامبر آماده شد و نگارنده این سطور خود چمدان پرونده ها را برداشته و ساعت ۸ شب به وقت مونترآل راهی شهر سیدنی در استان نوا اسکوشیا شدم برای تحویل مدارک به دفتر اداره مهاجرت یا همان CIO.

اداره مهاجرت در سیدنی به روی عموم باز نیست و باید حتما موسسات پستی یا پیک برای تحویل پرونده به کار گرفته شوند. قبل از حرکت از مونترال تلفنی با یکی از این موسسات فعال در سیدنی صحبت کردم و قرار ما این شد که صبح ساعت ۸:۳۰ یعنی نیم ساعت قبل از یاز شدن اداره مهاجرت به هتل من مراجعه کرده و پرونده ها را برای تحویل ببرند.

سیدنی شهر کوچکی است با پروازهای محدود و ناگزیر باید ابتدا به هالیفاکس رفت و از آنجا راهی سیدنی شد. در تمام راه نگرانی ام این بود که نکند با وجود این همه زحمتی که تیم کشیده است به هر دلیلی از تحویل آنها باز بمانم . هر چیزی ممکن بود که گم شدن چمدان و تاخیر در تحویل آن با توجه به پروازهای محدود به این شهر کوچک یکی از آنها بود به خصوص اینکه دو پرواز بود و این امکان وجود داشت که چمدان ما از هالیفاکس به درستی به هواپیمای راهی سیدنی منتقل نشود.

فرودگاه هالیفاکس

 فرودگاه سیدنی – مسافران با استفاده از یک رمپ پیاده شده و وسط باند فرودگاه قدم می زنند تا ساختمان کوچک فرودگاه

بار مسافرین قرار است روی این وسیله قرار گیرد و به سالن برده شود

خوشبختانه همه چیز به خوبی پیش رفت و پرواز من در فرودگاه بسیار کوچک سیدنی به سلامت نشست و چمدان هم رسید. راننده ای تپل و مهربان هم با تاکسی مرا به هتل محل اقامت رساند با هزینه ای ۱۵ دلاری در حالی که همین مسیر در مونترآل دست کم ۶۰ دلار هزینه دارد. به او بیست دلار دادم که باورم نمیشد ۱۵ دلار طلب کند و او خوشحال شد از ۵ دلار انعامی که انتظار نداشت.

حدود ۱۲ شب به وقت سیدنی با لبخند از تاکسی پیاده شدم و در هتل Spanish Bay Inn  که از قبل رزرو شده بود را بسته دیدم. یاداشتی روی در خطاب به من گذاشته بودند.  کد در ورودی را نوشته بود کد را زدم و داخل شدم و در نامه توضیح داده بود که کلید کجاست و اتاقم کدام است. یعنی هر کسی می توانست من باشد و با کد وارد شود و اتاق مرا اشغال کند ولی دغدغه ای نبود که شهری امن است. زیبا بود هتلی قدیمی و شیک در مرکز شهر بدون اینکه کسی منتظرت باشد اما قهوه داغ آماده بود، میوه و کیک و کلوچه هم روی میز چیده بود و مدیر هتل عزیز و نادیده من در نامه گفته بود که حتما از خودم پذیرایی کنم. سوییت بسیار تمیز و شیکی در طبقه دوم منتظر من بود. فکر می کنم تنها مسافر هتل ۱۰ اتاقه من بودم.

ورودی ساختمان فرودگاه از باند

تنها نوار چرخان یا همان کاروسل در فرودگاه سیدنی

چمدان را گذاشتم و به رختخواب رفتم به این امید که استراحتی بکنم و صبح ساعت ۸ و نیم بدون دغدغه پرونده ها را تحویل پیک بدهم پاسخ به چند ایمیل و بررسی چند مطلب رسیده باعث شد تا ساعت ۲ بامداد بیدار بمانم. حدود ساعت ۴ صبح با صدای تلفن از خواب پریدم. بچه های تهران زنگ می زدند تلفن را برداشتم در آن تاریکی و پاسخ دادم. بله می خواستند مطمین شوند همه چیز درست است و زحماتشان به بار نشسته است آن هم نیمه شب. نمی دانستم چه بگویم مهربانانه صحبت کردم و حالی کردم که نیمه شب است و من نیاز به استراحت دارم.

صبح به لابی رفتم و در تنهایی در آن هتل تر و تمیز بدون صاحب بر اساس نوشته مدیر هتل، وسایل صبحانه ای را که آماده بود روی میز آوردم و مشغول شدم هنوز کسی نبود. حدود ساعت ۸ خانمی مسن که مدیر هتل بود آمد و صبح بخیر گرمی گفت و عذرخواهی از اینکه نمیتوانسته تا آمدن من بماند.

ساعت ۸ و نیم شد و آقای پیک هم آمد. از او پرسیدم تاکنون مدارک به این نشانی خاص برده است که سری تکان داد به نظر نمی رسید واقعا به همین نشانی قبلا چیزی برده باشد. در هر صورت گفتم که می تواند چمدان را ببرد محتویاتش را تحویل بدهد و چمدان را برگرداند و او سر تکان داد. مرد خونگرمی بود!! از او پرسیدم قبض تحویل دارد و گفت همه چیز دارد و به قول خودش very well equipped بیچاره مشکل زانو هم داشت و برای بردن چمدان تا طبقه زیرین به او کمک کردم و راهی ماموریت شد.

نیم ساعتی گذشت از لابی زنگ زد . گفت که نمی گیرند. دنیا دور سرم چرخید پرسیدم چرا گفت مدرک دیگری می خواهند. پله ها را دو تا یکی رفتم پایین ببینم دقیقا چه می گوید. در بین راه احتمال دادم روز آخر سال است و بهانه آورده اند. شاید اشتباه رفته است؟ شاید …….. رسیدم پایین و او گفت می گویند اینطوری نمی گیرند. گفتم تو چطوری برای تحویل بردی گفت چمدان را دادم گفتم بسته های داخل مال شماست و آنها گفتند اینطوری نمی گیریم باید روشن باشد مال کیست از کجا آمده است و …. آرام شدم فهمیدم مشکل از دوست مهربانمان است و نه اداره مهاجرت. برایش توضیح دادم که برادر من باید چمدان را باز می کردی و یکی یکی تحویل می دادی همه اطلاعات مورد نظر آنها روی هر بسته هست.

دوست عزیز ما متوجه قصه شد و بازگشت برای تحویل آنها این بار یکی یکی و بعد از نیم ساعت با چمدان خالی بازگشت و خوشحال از اینکه پرونده ها را تحویل داده است.

به خانم مدیر هتل گفتم تا ساعت چند می توانم بمانم گفت تو نیاز به استراحت داری تا هر وقت می خواهی بمان و من می مانم تا زمان پرواز که ۷ شب به وقت سیدنی است. کلا شهر مهربانی است این سیدنی.

خوشحالم به اطلاع برسانم که همه افرادی که با ما قرارداد نیروی متخصص فدرال داشتند و مدارک ارزیابی آنها تا لحظه رفتن من به سیدنی به دست ما رسید به اداره مهاجرت رسیدند و هیچ پرونده ای به اما و اگر تحویل پستی موکول نشد.

از تک تک همکارانم در دفاتر تهران و مونترآل نهایت تشکر را دارم می دانم که بسیار زحمت کشیدند و بی خوابی تحمل کردند. از دوستان موکلی هم که در این روزها تلاش داشتند با ما تماس داشته باشند و به دلیل مشغله ویژه دوستان پاسخ مناسب دریافت نکردند پوزش می خواهم. اوضاع از این پس عادی است و همکاران مانند قبل درخدمت دوستان موکل هستند.