بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک،
شاخه‌های شسته، باران‌خورده پاک،
آسمانِ آبی و ابر سپید،
برگ‌های سبز بید،
عطر نرگس، رقص باد،
نغمۀ شوق پرستوهای شاد
خلوتِ گرم کبوترهای مست
نرم‌نرمک می‌‌رسد اینک بهار
خوش به‌حالِ روزگار
حتما شنیده اید که این سوی و آن سوی سخن از دریافت پاسپورت کشور دیگری است در مقابل سرمایه گذاری و یا خرید ملک در آن کشورها. هزینه ای که باید برای این کار کرد قابل توجه است و خصوصیت آنها هم این است که به شما به اصطلاح پاسپورت و تابعیت می دهند.
از سوی دوستان زیادی مورد پرسش قرار گرفته ام که چرا کنپارس در این زمینه خدمات ارایه نمی کند. نکند امکان آنرا ندارد و یا …… ؟؟
به این دوستان همیشه توضیح داده ام که این برنامه ها برای همه میسر است معمولا شرکتهای معینی این کار را انجام می دهند و همه در بازار به نوعی با آنها کار می کنند و Agent آن شرکتهای خارجی هستند اما من و مجموعه من هرگز نتوانسته ایم برای ارایه این چنین خدماتی خود را راضی کنیم. به نظر بنده تشویق افراد به هزینه کردن در این زمینه گذشته از اینکه آنرا دون شان ایرانیان می دانم جز اتلاف منابع مالی آنها نیست و خاصیتی در بر ندارد.
موضوع از چند زاویه قابل بررسی است:
۱- این کشورها چه شان و جایگاهی در جامعه جهانی دارند و اصولا چگونه کشوری هستند؟
هیچ کشور به درد بخوری پاسپورت خود را برای فروش نمی گذارد و معمولا این کشورها جزایر بسیار کم جمعیتی هستند در دریای کاراییب که روی نقشه با ذره بین هم قابل تشخیص نیستند برخی از آنها جمعیتی زیر ۱۰۰ هزار نفر دارند و به روستا بیشتر شبیهند تا کشور. این کشورها معمولا عضو کشورهای مشترک المنافع هستند و اتباع آنها امکان ورود به بسیاری از کشورها را بدون ویزا دارند این مزیتی شده است برای این به اصطلاح کشورهای ریز که از فضای بین المللی موجود و وضعیت ایرانیان بهره برده و جیب خود را پر کنند. کشورهای به درد بخور تری که سابقه تاریخی دارند برای دادن امتیاز به سرمایه گذاران مستقیم پاسپورت نمی دهند مانند اسپانیا، پرتقال و …. که دست بالا فرد با سرمایه گذاری اقامت می گیرد و در پروسه ای می تواند تابعیت بگیرد. ادامه ی نوشته
خبر غیر منتظره ای بود در مورد استان نوا اسکوشیا
نکته جالب این است که درخواست در رشته های پزشکی پذیرفته می شود. با توجه به اینکه موضوع بهداشت و درمان در صلاحیت استان است باید دید این استان برنامه ای برای جذب پزشکان مهاجر در بازار کار خود دارد یا خیر.
پس از دو هفته سخت از سفر بازگشتم. سمینارهای خوبی در تهران برگزار شد. در این مدت دوستان زیادی ابراز محبت کرده اند که نتوانسته ام پاسخ پیام آنها را به موقع بدهم. بیش از ۱۰۰ کامنت پاسخ نداده دارم و صدها ایمیل که امروز به همه آنها خواهم رسید.
در مورد پست قبلی همین وبلاگ هم نکاتی هست که در پاسخ به کامنتها خواهم گفت.
دوستی لینکی از یوتیوب برای من فرستاده است که ویدیویی است از یکی از برنامه های زنجیره ای یک شبکه ماهواره ای با حضور فردی به نام ن س که مدعی است افسر سفارت انگلستان در ایران بوده، در بخش ویزا کار می کرده و در مورد درخواستهای ویزا در حوزه های مختلف شامل دانشجویی و سرمایه گذاری تصمیم گیری می کرده است. این البته شرح وظایف کنسول سفارت است ولی ایشان به ادعای خود به عنوان کارمند محلی سفارت اختیاراتی فراتر از کنسول داشته است. همه می دانند که کارمندان محلی سفارتخانه ها اختیار محدودی دارند البته اگر واقعا کارمند بخش ویزا باشند.
این دو فایل صوتی را اینجا و اینجا گوش کنید
اطلاعات رسیده از منابع دیگر حاکی از آن است که وی نه تنها سمتی در بخش ویزای سفارت انگلستان نداشته که به عنوان دربان سفارت در تهران مشغول بوده است. ادامه ی نوشته
دو سمینار ما در دیروز و امروز در تهران برگزار شد و با برگزاری دو سه کارگاه باقی مانده تا بعداز ظهر شنبه پرونده اش بسته می شود. جای بسیاری از موکلینی که ویزا گرفته اند و در حال رفتن هستند در این سمینار خالی بود هر چند دوستان زیادی از غیر موکلین حضور داشتند.
سمینارها بیش از آنچه انتظار داشتم موفق بود و این موفقیت را به همه دست اندرکاران آن به خصوص دو سخنران سمینار آقایان علیپور و میرزاخانی تبریک می گویم. تلاشهای همه اعضای تیم کنپارس در تهران به خصوص مدیریت روابط عمومی نیز ستودنی بود.
خبر رسمی برگزاری سمینار و نیز ویدیوی آن برای علاقمندان در دسترس خواهد بود.
